فروش آنلاین مقالات دانشجویی، پروپوزال، پروژه، گزارش کارآموزی و کارورزی، طرح کسب و کار، طرح توجیهی کارآفرینی ، بروشور، پاورپوئینت و...

محل لوگو

آمار بازدید

  • بازدید امروز : 142
  • بازدید دیروز : 148
  • بازدید کل : 666701

مقاله5_زمان در زمين شناسي و فرايندهاي خارجي زمين


مقاله5_زمان در زمين شناسي و فرايندهاي خارجي زمين

فهرست مطالب

عنوان صفحه

فهرست مطالب............................................................................................................................... 1

مقدمه. 3

سن زمين و تقسيم بندي زمان در زمين شناسي.. 4

سن زمين و چگونگي تعيين آن. 4

تقسيم بندي زمان در زمين شناسي.. 8

شرح مختصري از تاريخ زمين.. 11

فرآيندهاي خارجي زمين.. 15

فرسايش.... 16

آشنايي.. 16

هوازدگي.. 17

خاكها24

فرسايش به وسيله باد. 27

فرسايش به وسيله باران و آبهاي هرز. 27

فرسايش به وسيله رودخانه ها28

فرسايش به وسيله يخچالهاي طبيعي.. 32

فرسايش به وسيله درياچه ها و درياها32

فرسايش به وسيله آبهاي زيرزميني.. 34

زمين لغزش... 35

فرسايش به وسيله انسان. 36

حمل و نقل مواد. 36

حمل و نقل در اثر نيروي جاذبه. 37

حمل و نقل به وسيله باد. 37

حمل و نقل به وسيله رودخانه ها39

حمل و نقل به وسيله يخچالهاي طبيعي.. 42

حمل و نقل در اثر حركات آب دريا43

حمل و نقل به وسيله آبهاي زيرزميني.. 43

رسوب گذاري و ته نشست مواد. 43

رسوبات محيط هاي حدفاصل.. 54

رسوبگذاري در محيط هاي دريايي.. 56

تبديل رسوبات به سنگهاي رسوبي.. 61

فرآيندهاي داخلي زمين.. 62

منابع. 63


مقدمه

زمان در زمين شناسي داراي فوايد بسيار است چراکه بررسي و تقسيم بندي زمان در زمين شناسي موجب نظم و ترتيب در بررسي تاريخ زمين مي باشد، بطوريکه با اين تقسيم بندي بطور منظم و سلسله وار مطالب و اتفاقات افتاده در زمانهاي مختلف بررسي مي شود و اين مسئله موجب درک بهتر موارد بعدي مي شود لذا در اين جزوه ابتدا در مورد سن و تقسيم بندي زمان بحث مي کنيم و سپس در مورد فرايندهاي خارجي زمين که بيشتر در مورد رسوب و رسوب گذاري و اثرات آن در سطح زمين است، بحث خواهيم کرد.


سن زمين و تقسيم بندي زمان در زمين شناسي

سن زمين و چگونگي تعيين آن

مسئله تعيين سن زمين و نحوه تشكيل آن از زمانهاي خيلي پيش فكر بشر را به خود مشغول داشته و طبيعتاً در مورد آن نظريات متفاوتي ابراز شده است. نكته اي كه توجه به آن ضروري است، آن است كه در تمام تفكرات مربوط به اين امر، هيچگاه فكر ازليت وثبوت وضع جهان به مخليه انسان راه نيافته و ابتدايي ترين افكار انساني نيز هميشه جهان و زمين را مصنوع خالق در زمان معيني دانسته است.

امروزه به طوري كه خواهيم ديد براساس مطالعات علمي، مي توان سن زمين را با دقت كافي تعيين كرد ولي قبلاً ذكر اين نكته ضروري است كه در زمين شناسي از دو نوع سن نسبي و مطلق گفتگو مي شود در زير شرح آنها مي پردازيم.

تعيين سن نسبي : مقصود از سن نسبي آن است كه مشخص كنيم از دو واحد زمين شناسي موجود، كداميك قديمي تر از ديگري است. سن نسبي سنگها و طبقات را با توجه به معيارهاي زير مي توان تعيين كرد:

الف) طبقات رسوبي معمولاً لايه لايه اند و در حالت كلي مي توان گفت كه طبقه زيرين از طبقه رويي قديمي تر است. مثلاً طبقات به ترتيب از قديم به جديد شماره گذاري شده اند. ولي بايستي توجه داشت كه اين امر هميشه صادق نيست. مثلاً آبرفت هاي پلكاني رودخانه ها برعكس اين حالت است. گاهي نيز ممكن است وجود گسله باعث شود كه طبقه قديمي تر، روي طبقه جديد قرار گيرد. بالاخره امكان دارد كه لايه ها در اثر عوامل تكتونيكي كه بعداً خواهيم ديد، كاملاً برگشته و از حالت اوليه واژگون شده باشند.

ب) طبقات رسوبي غالباً داراي فسيل اند و از آنجا كه امروزه اين فسيل ها كاملاً مطالعه شده و سن آنها تعيين شده است، با كمك فسيل هاي مميزه موجود در طبقات، مي توان سن نسبي و حتي سن مطلق شان را تعيين كرد.

ج) غالباً مي توان به كمك مشخصات طبقات مثل مشخصات فيزيكي، شيميايي، فسيل شناسي، سنگ شناسي و غيره طبقات مختلف را به هم ارتباط داد و توسط آن، سن نسبي طبقه را مشخص كرد.

تعيين سن مطلق: سن مطلق زمين براساس تعيين سن يكي از واحدهاي آن محاسبه مي شود و بدين ترتيب در آينده با احتمال پيدا شدن واحدهاي قديمي تر ممكن است سني كه براي زمين در نظر گرفته شده افزايش يابد. واحدهايي كه به منظور تعيين سن مطلق زمين به كار مي رود عبارتند از:

الف) اقيانوس ها: مي دانيم كه شوري‌آب درياها زياد است و نيز مي دانيم كه املاح به وسيله رودخانه ها، از قسمتهاي مختلف زمين به دريا حمل شده است. هرگاه ميزان نمك موجود در آب درياها و نيز نمكي را كه به صورت لايه هاي رسوبي از آن جدا شده اند، تعيين كنيم و مقدار املاحي را كه ساليانه وارد آن مي شود نيز محاسبه كنيم، به آساني مي توان مدت زماني را كه دريا تشكيل شده است به دست آورد.

البته اين روش معايبي دارد. مثلاً هنوز تمام ذخاير نمك دنيا كشف نشده و نيز ممكن است مقداري از نمك ها چندين بار در چرخه «فرسايش، حمل و نقل و رسوبگذاري» شركت كرده باشند. بدين ترتيب، سني كه از اين روش براي درياها به دست مي آيد خيلي كمتر از مقدار واقعي آن است.

ب) طبقات رسوبي: در زمانهاي مختلف زمين شناسي طبقات مختلفي در اثر فرآيندهاي رسوب گذاري به وجود آمده اند. هرگاه ضخامت كل طبقات رسوبي را به دست آوريم و ميزان تشكيل ساليانه طبقات را نيز تعيين كنيم، با تقسيم اين دو، مي توان سن زمين را از شروع عمل رسوبگذاري محاسبه كرد.

در اين زمينه كوشش هايي توسط موري به عمل آمده است. براساس مطالعات وي، ساليانه 16 كيلومتر مكعب مواد مختلف توسط رودخانه ها به درياها حمل مي شود كه اين مقدار قادر است لايه اي به ضخامت 11/0 ميليمتر در تمام اقيانوس ها تشكيل دهد. از آنجا كه ضخامت كل رسوبات از پالئوزوئيك تا عهد حاضر در حدود 150 كيلومتر محاسبه شده است، با توجه به ميزان رسوبگذاري ساليانه، عدد 109 × 5/1 سال براي مدتي كه عمل رسوبگذاري شروع شده است به دست مي آيد.

اين روش نيز اشكالاتي دارد. مثلاً همانطوري كه بعدها خواهيم ديد ممكن است به علل مختلف، عمل رسوبگذاري در يك ناحيه متوقف شود و در حقيقت يك «خلأ چينه شناسي» به وجود آيد.

 

ج) رسوبات يخچالي: در بعضي موارد رسوبات ناشي از يخچالها مي توانند در زمينه تعيين سن مطلق منطقه مؤثر باشد. به هنگام مطالعه سنگهاي ناحيه زيريانسك، رسوبات رسي ورقه ورقه اي ديده شد كه نوارهاي متناوبي از رسوبات دانه درشت و دانه ريز داشت و مطالعات نشان داد كه رسوب اين ذرات، به علت ذوب شدن يخ يخچالهاي طبيعي بوده است. به طوري كه نوارهاي دانه ريز در زمستان و نوارهاي دانه درشت در تابستان رسوب كرده اند. بنابراين، هر جفت از اين نوارها نماينده يك سال است. بدين ترتيب با شمارش تعداد نوارها مي توان مدت زماني را كه از رسوب اين مواد مي گذرد تعيين كرد.

د) مواد راديواكتيو: بعضي از مواد معدني داراي خاصيت راديواكتيو هستند بدين معني كه از خود سه نوع اشعه خارج مي سازند. اشعه خارج شده يا داراي بار الكتريكي مثبت است كه در اين صورت به نام اشعه a خوانده مي شود و يا داراي بار الكتريكي منفي است كه اشعه b نام دارد. نوع سوم اشعه كه نزديك به اشعه x است از نظر الكتريكي خنثي است و به نام اشعه g خوانده مي شود. در اثر صدور اين ذرات، به مرور جسم به مواد ديگر تبديل مي شود. مثلاً U238 پس از يكسري فعل و انفعالات راديواكتيو به Pb206 تبديل مي شود. تبديلات راديواكتيو خطي نيست بلكه به صورت توابع نمايي (اكسپنانسيل) است. اگر n0 تعداد اتمهاي اوليه جسم راديواكتيو باشد، پس از طي زمانt، تعداد n اتم از آن باقي مي ماند كه مي توان آن را از رابطه زير به دست آورد:

n= n0e -kt

كه در آن e عدد نپرين و k ضريب ثابت است. مدت زماني را كه جهت نصف شدن اتمهاي اوليه لازم است، به نام زمان نيمه عمر T مي خوانند. زمان نيمه عمر اجسام مختلف متفاوت است و از چند ثانيه تا چند ميليارد سال تغيير مي كند.

سنگهاي تشكيل دهنده پوسته زمين معمولاً حاوي يك يا چند ماده راديواكتيو نظير اورانيوم (U)، راديوم (Ra)، توريم (Th)، (k ) و كربن (C ) هستند. با در دست داشتن سرعت تجزيه و اندازه گيري مقدار ماده اوليه و ماده تبديل شده موجود در نمونه، مي توان زماني را كه از تجزيه نمونه مي گذرد به دست آورد و براساس همين روش است كه سن زمين (به عبارت درست تر سن تشكيل سنگهاي آن) تعيين شده است.

نكته مهمي كه در مورد استفاده از اين روش بايستي در نظر داشت ثابت بودن سرعت تجزيه مواد راديواكتيو در طول زمان است زيرا اين روش بر اين اصل استوار است. تجربياتي كه در اين زمينه انجام گرفته نشان داده است كه سرعت تجزية اورانيوم در دماهاي o 80 - o300 + و نيز فشارهايي تا 2000 آتمسفر ثابت است و به دما و فشار بستگي ندارد. دومين نكته اي كه بايد در نظر داشت تفكيك انواع ايزوتوپهاي مواد راديواكتيو است. مثلاً امروزه مشخص شده كه اورانيوم داراي سه ايزوتوپ U234، U235 و U238 است. درصد اين ايزوتوپها مساوي نيست. مثلاً در حالي كه مقدار U234 ناچيز است، ايزوتوپ U238 در حدود 3/99 درصد كل آن را تشكيل مي دهد.

جدول. مشخصات مواد راديواكتيو موجود در سنگها

عنصر اوليه

عنصر تشكيل شده

زمان نيمه عمر سال

مواد طبيعي حاوي عناصر راديواكتيو

U238

Pb206

109 × 5/4

زيركن، اورانيت، پچ بلند

U235

Pb207

106 × 710

زيركن، اورانيت، پچ بلند

K40

Ar40

Ca40

109 × 3/1

ميكاها، هورن بلند، سنگهاي آتشفشاني

Rb87

Sr87

109 × 47

ميكاها، ميكروكلين، سنگهاي دگرگوني

C14

N14

30± 5730

چوب، پيت، صدفها، استالاكتيت ها، آبهاي زيرزميني، اقيانوسها

 

به مطلب ديگري نيز اشاره كنيم و آن اينكه ممكن است در ابتدا مقداري از ماده نهايي، كه بدون تجزيه راديواكتيو حاصل شده است، در نمونه موجود باشد. مثلاً بعيد نيست در نمونه حاوي اورانيوم، از همان ابتدا مقداري سرب نيز وجود داشته باشد و هنگامي كه سرب موجود در نمونه را اندازه مي گيريم بايستي اين دو نوع سرب را از هم تشخيص دهيم. خوشبختانه اين مسئله در مورد سرب حل شده است زيرا سرب چهار ايزوتوپ Pb204 ، Pb206، Pb207 و Pb208 دارد كه بين مقدار آنها هميشه رابطه ثابتي برقرار است.

از سوي ديگر، بين انواع ايزوتوپهاي سرب، نوع Pb204 راديوژنيك نيست يعني از تجزيه هيچ ماده راديواكتيو به وجود نمي آيد. بدين ترتيب در هر نمونه با تعيين ايزوتوپ Pb204 و با توجه به رابطه بين اين ايزوتوپ و ساير ايزوتوپها، مي توان مقدار سرب اوليه را تعيين كرد.

سن زمين: چنانكه خواهيم ديد قسمت اعظم و در ضمن قديمي ترين بخش تاريخ زمين را بخش پركامبرين تشكيل مي دهد كه معمولاً از نظر سنگ شناسي مشخص است و مي توان سنگهاي متعلق به آن را تشخيص داد. آزمايشهاي متعددي كه بر روي سنگهاي مختلف متعلق به اين بخش انجام شده، اعداد متفاوتي را به دست داده كه كمترين آنها 600 ميليون سال و بيشترين آنها 5/3 ميليارد سال است بنابراين مي توان گفت كه بخش پركامبرين حداقل در فاصله زماني بين 5/3 ميليارد تا 600 ميليون سال پيش گسترش داشته است.

اگر تصور كنيم كه پركامبرين از 5/3 ميليارد سال پيش شروع شده، زمان تشكيل زمين مسلماً از اين عدد بيشتر است و بنابراين براي تعيين سن زمين از عوامل ديگر نيز بايستي كمك گرفت. يكي از اين عوامل، سنگهاي آسماني است. از آنجا كه مطابق تمام نظريات موجود، تشكيل زمين و ساير سيارات منظومه شمسي همزمان بوده است، با تعيين سن اين سنگها، مي توان سن واقعي زمين را نيز به دست آورد. حداكثر سني كه تا به حال براي سنگهاي آسماني به دست آمده 6/4 ميليارد سال بوده است.

يكي ديگر از عواملي كه به تعيين سن زمين كمك مي كند نمونه هايي است كه از ماه گرفته شده و براساس تجزيه نمونه هاي مزبور عددي نظير عدد فوق براي آنها حاصل شده است. بدين ترتيب مي تواند عدد 6/4 ميليارد سال را براي سن زمين در نظر گرفت.

تقسيم بندي زمان در زمين شناسي

همانطور كه براي مطالعه يك كتاب قطور آن را به فصلها، بخشها، صفحات و پاراگرافها تقسيم مي كنند هنگام مطالعه تاريخ زمين نيز آن را بايستي به تعدادي فصول تقسيم كرد.

براي تقسيم بندي تاريخ زمين ممكن است از معيارهاي مختلفي استفاده كرد. مثلاً ممكن است تاريخ زمين را به طور كلي به دو بخش قبل از پيدايش حيات و بعد از آن تقسيم كرد. از آنجا كه اين تقسيم بندي جوابگوي مطالعه دقيق تاريخ زمين نيست بخش پيدايش حيات را مي توان بسته به پيدايش، انقراض و يا تكامل گروه خاصي از موجودات به تقسيمات كوچكتري تقسيم كرد. همچنين ممكن است از حركات كوه زايي و پيدايش سلسله جبالها براي تقسيم بندي زمان استفاده كرد و بالاخره ممكن است يك نوع تقسيم بندي قراردادي براي تاريخ زمين قائل شد.

به طور كلي مي توان تاريخ زمين را به دو بخش اساسي زير تقسيم كرد:

بخش قبل از پيدايش حيات يا زندگي نهان: كه طي آن حيات به وجود نيامده است و يا لااقل نشانه اي از وجود حيات در آن موجود نيست. همانگونه كه خواهيم ديد اين بخش از تاريخ زمين قسمت اعظم تاريخ آن را تشكيل مي دهد.

بخش بعد از پيدايش حيات يا زندگي آشكار: كه در آن نشانه هاي متعددي از وجود موجودات زنده مختلف در دست است.

از آنجا كه اطلاعات موجود راجع به بخش اول تاريخ زمين ناچيز است، هنوز تقسيم بندي بين المللي راجع به آن به عمل نيامده است ولي بخش دوم تاريخ زمين بر مبناي موجودات زنده و حركات كوه زايي به چند دوران، هر دوران به چند دوره، هر دوره به چند دور و هر دور به چند اشكوب تقسيم شده است. به عبارت ديگر تقسيم بندي تاريخ زمين را مي توان به صورت نمودار زير نشان داد:

اشكوب دور دوره دوران زندگي آشكار

زندگي نهان

تقسيم بندي بين المللي موجود، بخش جديد تاريخ زمين را به سه دوران پالئوزوئيك، مزوزوئيك و سينوزوئيك تقسيم مي كند. از آنجا كه اولين دوره دوران اول به نام كامبرين نامگذاري شده، لذا بخش «زندگي نهان» تاريخ زمين شناسي به نام قبل از كامبرين يا پركامبرين نامگذاري شده است. در بعضي از كشورها اين بخش را به دو قسمت تقسيم مي كنند كه اين تقسيم بندي به اضافه تقسيم بندي كلي زمين در جدول زير نشان داده شده است.

جدول. تقسيم بندي تاريخ زمين شناسي

دوران

بخش

مدت به ميليون سال

دوره

مدت به ميليون سال

نام

مدت به ميليون سال

نام

2

كواترني

70

سينوزوئيك

600

زندگي آشكار

68

ترشيري

   

155

مزوزوئيك

   

375

پالئوزوئيك

الگونكين (پروتروزوئيك)

4000

زندگي نهان يا پركامبرين

آركئن

 

همانطوري كه قبلاً گفته شد، مبناي تقسيم بندي دوران ها ايجاد تغييرات اساسي در موجودات زنده آنهاست. علاوه بر تغييرات جانوري، در فصل مشترك دورانها بعضي فعاليت هاي كوه زايي نيز انجام گرفته است مثلاً كوه زايي هرسي نين در اروپا و آپالاشين در امريكا در خاتمه دوران اول پايان يافته و مرحله اول كوه زايي آلپ در اروپا، در پايان دوران دوم به كمال رسيده است.

تنها استثنايي كه در مورد دوره ها وجود دارد فصل مشترك بين دوره هاي ترشيري و كواترنري است زيرا اولاً طي مدت كواترنري در مقايسه با ساير دوره ها خيلي كم است و در ضمن تغيير فاحشي در اين فاصله بين دو دوره موجود نيست. براساس تغييرات كم اهميت تر دورانهاي زمين هر يك به چندين دوره تقسيم شده اند كه در اين مورد دو نوع تقسيم بندي اروپايي و امريكايي وجود دارد. در مرحله بعد براساس تغييرات جزيي تر، هر كدام از دوره ها به چندين دور تقسيم شده اند.

بلاخره براساس فسيل هاي مشخص و ساير مشخصات، هر دور به چندين اشكوب تقسيم شده است.


شرح مختصري از تاريخ زمين

تاريخ زمين در كتابهاي چينه شناسي به تفصيل مورد بررسي قرار مي گيرد و در اين بخش از نظر آشنايي به آن اشاره اي مي كنيم.

پركامبرين: همانطوري كه گفته شد، قسمت اعظم تاريخ زمين متعلق به اين بخش است. (حدود 4 ميليارد سال) كه خود برحسب نوع سنگها به دو زير بخش تقسيم مي شود:

الف) آركئن: كه بيشتر شامل سنگهاي دگرگوني است و در آن آثاري از فسيل موجودات زنده ديده نشده است.

ب) الگونكين: اين زير بخش شامل طبقاتي است كه بلافاصله زير سنگهاي پالئوزوئيك قرار دارند. سنگهاي آن كمتر دگرگوني يافته و اغلب از ماسه سنگ، كنگلومرا، شيست و كوارتزيت تشكيل شده است. در سنگهاي اين قسمت ندرتاً آثاري از جانوران تك سلولي، اسفنجها و مرجانها ديده شده است.

مهمترين چين خوردگي پركامبرين، چين خوردگي هورونين است كه داراي امتداد شمال شرقي- جنوب غربي است و از كانادا تا انگلستان ادامه داشته است.

سنگهاي پركامبرين در ايران در بعضي نقاط نظير ازبك كوه طبس، كاشمر، اسفندقه، سقز، مريوان و اروميه وجود دارد.

پالئوزوئيك: اسم اين دوران از دو كلمه پالئوس به معني قديمي و زوئون به معني جانور گرفته شده است. جنس سنگهاي مربوط به اين دوران بيشتر از نوع رسوبي است ولي علاوه بر آن، سنگهاي آذرين و دگرگوني نيز ديده مي شود.

دوران اول داراي 5 دوره به شرح زير:

الف) كامبرين: كه از كلمه كامبريا، نام لاتين يكي از شهرهاي انگلستان گرفته شده است.

ب) سيلورين: كه از قبيله سيلور گرفته شده است.

ج) دونين: كه از كلمه دون به معني رسوبات دريايي گرفته شده است.

د) كربونيفر: كه به معني طبقات حاوي كربن است و از آنجا كه اغلب زغالهاي دنيا در اين دوره تشكيل شده، اين نام به آن اطلاق شده است.

ه‍ ( پرمين: كه از كلمه پرميا كه نام سلسله قديم منطقه بين اورال و ولگا واقع در شوروي بوده گرفته شده است.

جانوران اين دوران بيشتر از بي مهرگان بوده و از مهره داران تنها ماهيها وجود داشته اند فقط در اواخر دوران تعداد كمي از دوزيستان و خزندگان به مهره داران اضافه شده اند.

طي دوران پالئوزوئيك دو چين خوردگي بزرگ به وقوع پيوست. يكي كوه زايي كالدونين كه در دوره سيلورين اتفاق افتاد و آثار آن در انگلستان و شبه جزيره اسكانديناوي باقي است و ديگري كوه زايي هرسي تين كه طي دوره كربونيفر به وقوع پيوست و اثرات آن در امريكاي شمالي، انگلستان، فرانسه، آلمان و شمال افريقا ديده مي شود. همانطوري كه گفته شد، در دوران اول موجودات مختلفي مي زيسته اند.

دوران مزوزوئيك: نام اين دوران از كلمه يوناني مزوس به معني وسط و زوئون به معني جانور مشتق شده است.

دوران دوم سه دوره به شرح زير دارد:

الف) ترياس: كه از كلمه يوناني ترياس به معني «سه تايي» گرفته شده زيرا رسوبات اين دوره در آلمان از سه قسمت متمايز تشكيل شده است.

ب) ژوراسيك: كه از نام كوههاي ژورا واقع در فرانسه گرفته شده است.

ج) كرتاسه: كه از كلمه كره به معني گل سفيد گرفته شده و اين به خاطر نشانه رسوبات اين دوره با اين جسم است.

جانوران و گياهان اين دوره طبيعتاً تكامل بيشتري يافته و از انواع دوران اول عالي تر بوده اند. در دوران دوم نرم تناني مانند آمونيت ها و بلمنيتها ظهور كردند و خزندگان به قدري فراوان متنوع شدند كه اين دوران به نام خزندگان نيز معروف است.

نخستين پرندگان در اين دوران ظاهر شدند و آثار پستانداران نيز ديده شده است. در دوره ژوراسيك اوضاع مساعدي براي نمو گياهان فراهم گشت و وجود همين گياهان باعث تشكيل مقداري زغال در ايران و افغانستان شد.

در دوران دوم چين خوردگي قابل ملاحظه اي اتفاق نيفتاد فقط در اواخر آن يعني از دوره هاي ژوراسيك و كرتاسه، مقدمات چين خوردگي هاي عظيم دوران سوم فراهم گشت. در دوران دوم نيز موجودات مختلفي مي زيسته اند.

دوران سينوزوئيك: اين دوران از دو دوره ترشيري و كواترنري تشكيل شده است:

الف) دوره ترشيري: كه خود از دو زير دوره تشكيل شده است.

1. پالئوژن كه از كلمه پاليوس به معني قديمي گرفته شده است.

2. نئوژن كه به معني جديد است.

در اين دوره آمونيت ها، بلمنيت ها و خزندگان دوران دوم از بين رفتند و برعكس پستانداران به حداكثر تكامل خود رسيدند.

در ترشيري چين خوردگي مهم آلپ به وقوع پيوست كه در اثر آن، زمين به وضع كنوني خود نزديك شد. فعاليتهاي كوه زايي در ائوسن و اليگوسن خيلي شديد بود و در ميوسن پايان يافت. در اثر اين چين خوردگي، كوههاي رشوز و آند در امريكا، پيرنه، آلپ، كارپات و ارتفاعات يونان در اروپا و كوههاي قفقاز، البرز، زاگرس، هندوكش، هيماليا، بيرماني و هندوچين در آسيا به وجود آمد. تادورائوسن تقريباً تمامي ايران را آب فرا گرفته بود ولي با تشكيل تدريجي كوههاي البرز و زاگرس در اليگوسن، به تدريج از آب خارج شد به طوري كه در اواخر اليگوسن قسمت اعظم ايران مركزي نيز از آب بيرون آمد ولي هنوز نواحي زاگرس و قسمتهاي جنوبي آن از آب پوشيده شده بود.

از نكات مهم اين دور، رسوب طبقات آهكي موسوم به آهك آسماري است كه سنگ مخزن قسمت اعظم نفت ايران را تشكيل مي دهد.


مبلغ قابل پرداخت 66,900 تومان

توجه: پس از خرید فایل، لینک دانلود بصورت خودکار در اختیار شما قرار می گیرد و همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال می شود. درصورت وجود مشکل می توانید از بخش تماس با ما ی همین فروشگاه اطلاع رسانی نمایید.

Captcha
پشتیبانی خرید

برای مشاهده ضمانت خرید روی آن کلیک نمایید

  انتشار : ۱۰ مرداد ۱۳۹۶               تعداد بازدید : 588

توجه: چنانچه هرگونه مشكلي در دانلود فايل هاي خريداري شده و يا هرگونه سوالي داشتيد لطفا ازطريق شماره تلفن (9224344837)و ايميل اعلام شده ارتباط برقرار نماييد.

فید خبر خوان    نقشه سایت    تماس با ما