کلیله و دمنه
انشای ابوالمعالی نصرالله منشی تا جهان بود ، از سر آدم فراز کس بنبود از راه دانش ی نياز مردمان بخرد اندر هر زمان راه دانش را بهر گونه زبان گرد کردند و وگرامی داشتند تا بسنگ اندر همی بنگاشتند دانش اندر دل چراغ روشنست وزهمه بد بر تن تو جوشنست
|