پيشگفتار
در بررسي پديدههاي اجتماعي و طبيعي، شايد كمتر به پديدهاي برخورد كنيم كه به اندازه زبان انعطاف پذيري و تحول داشته باشد.
تحقيقات زبان شناسي نشان ميدهد كه زبان به موازات هر تحول اجتماعي و اقتصادي و علمي و صنعتي به تكاپوي ميافتد و با خودجوشي بينظيري برطبق قوانيني كه پيشتر آنها بر ما ناشناخته است، خود را با تحولات زمان سازگار ميكند و يا پا به پاي آنها پيش ميرود و سريعا بافت بيروني خود (نظير واژگان) و بتدريج بافت دروني خود (نظير ساختمان) را تغير ميدهد و با تحولات همگام ميشود.
همچنين تحقيقات مربوط به زبان فارسي، اين ميراث گرانقدر ملي و فرهنگي ايرانيان همچون آيينه، ابزاري است بس ارزشمند كه پي بردن به رازهايش ما را توانا ميسازد تا به زير و بمهاي تحولات دورانهاي اجتماع بشري دست يابيم و اسرار پيشرفت و عقب ماندگي آنها را كشف كنيم چه ما با زبان مياندشيم.
در اين پژوهش
v ابتدا تاريخچه واژه وند را گزارش كردهايم.
و سپس تعريفي از وند در سير تحولات دستور زبان فارسي ارائه شده و به نمونههاي وند از دروه فارسي ميانه تا كنون پرداختهام و در نتيجهگيري سعي كردهام از منظر زبانشناسي ساختگرا در مكتب پراك (فرماليستها) نگاهي به وندهاي زبان فارسي داشته باشم چرا كه در مكتب ساختگرا به اجزاء واژه توجه خاصي دارند و نگاهي گذرا به كاربرد وندها و بخصوص پسوندهاي زبان فارسي در محور همنشيني و جانشيني داشتهايم.
زبان در دوره باستان
قديمترين دورهاي كه از زبانهاي ايراني آثار و مداركي در دست داريم دوره باستان خوانده ميشود. مسلم است كه در اين دوره زبانهاي متعددي در ايران به كار ميرفته است. چنانكه داريوش در كتيبه بيستون از اقوام متعددي در نواحي مختلف ايران به ويژه در نواحي شرقي و شمال شرقي ميزيستند نام برده نظير پارت، سغد، خوارزم، هرات و بلخ. و به يقين مردمان هر يك از اين نواحي به زبان خاص خود تكلم ميكردهاند.
از ميا زبانهاي متعدد ايراني در دوره باستان كه همگي از زبان ايراني كهن منشعب شده تنها آثار و مداركي از چهار زبان:
مادي، سكايي، اوستايي و فارسي باستان بازمانده است.
مبلغ قابل پرداخت 69,100 تومان